بیت آیت الله

به بیت شریف آیت الله وارد می شوم. عطر گلاب فضای بیت را معطر کرده است. تابلوی "پاسخگویی به سئوالات شرعی" در گوشه گوشه بیت دیده می شود. در زیر هر کدام از تابلوها روحانی ای نشسته است. یکی تلفن بر دهان دارد و سئوالی را پاسخ می گوید. دیگری تصاویری را از روی گوشی همراه خود، به یکی دیگر نشان می دهد.روحانی وارسته ای اما در زیر یکی از تابلوها نشسته است و چشم بر کتابی دوخته. به نزدش می روم و سئوال خود را با وی در میان می‌نهم. به نیکی برخورد می کند و پرسشم را تا به انتها می شنود. دست بر قبای خود می کند و گوشی همراهش را بیرون می آورد.حجم گوشی بزرگ است و به یک دست نمی تواند آنرا کنترل کند. برنامه ای را باز می کند و نام دعایی را در آن می نویسد و دعای مورد نظرم را می یابد. اللهم انی اعوذ بک.. شمرده شمرده می خواند تا بنویسم. در حین خواندن، گوشی اش زنگ می خورد. از من عذر خواهی می کند و تماس را پاسخ می گوید. بامخاطبش بر سر تعداد و نوع لب تابهای سفارشی مشورت می کند. بر روی مارک dell دل بسته است. می گوید hp ها کفاف کارمان را نمی دهد. ده عدد را سفارش می دهد. گوشی را که قطع می کند، دعا را برایم از نو می خواند. تشکر می کنم و از محضرش خارج می شوم. در هنگام خروج از بیت، دربهای اتوماتیکی باز نمی شود، دربان را خبر می کنم. می آید و دکمه کنترلش را می زند و خارج می شوم. در بازگشت به دعای نوشته شده خیره مانده ام اما تصویر عباراتی از محمد رضا نیکفر در پیش چشمانم رژه می رود " سنت اینک به فناوری سکولار مجهز شده است. می توان با کامپیوتر استخاره کرد. در بحار الانوار دیجیتال حدیثِ مناسب حال را یافت و با دستگاههای دیجیتال صحنه آرایی برای ایجاد بُخور و نور و صدا، فضایی روحانی آفرید. این سنت دیجیتال شده می خواهد مظهر جامعیت گیتی و فراگیتی باشد." به خانه نزدیک می شوم. همین امروز و فرداست که بانگ عید فطر برخیزد. برای رؤیت هلال اما همچنان باید به چشمان غیر مسلح آیت الله امید داشته باشم.