انتشار کتاب "فقیهان و انقلاب ایران"

دهم فروردین ماه 1340، زعیم مقتدر شیعه، آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی رخ در نقاب خاک کشید. با درگذشت وی، حاکمیت پهلوی و طلاب انقلابی مجالی فراخ برای رو در رویی با یکدیگر یافتند. زمانه ای فرا رسیده بود که سیاست و فقاهت به جنگ هم می رفتند. در این هنگام مراجع تقلیدی حضور داشتند که می باید در این نزاعها راهی می جستند. آنها می باید هم پاس مقام فقاهت را نگه می داشتند و هم سوداهای سیاسی حاکمیت را تعدیل می کردند. فقیهان زمانه ای صعب و البته تاریخ ساز را در پیش روی داشتند. یکی از نجف نامه می نوشت و حاکمان را تحذیر می داد که از ریختن دماء مسلمین درگذرید؛ دیگری انقلابیون را پروا می داد که از سیاست پای پس کشید و خون مسلمین را هدر ندهید. یکی در تبعید نامه می نوشت و حکومت را با جائرین تاریخ برابر می دانست و دیگری رعیت را به مدارای با حاکمیت فرا می خواند. یکی دست بر عصا داشت و دیگری به تندی می تازید. آتشی در خرمن فقیهان افتاده بود و می رفت تا قربانیانی بر جای نهد.
 کتاب "فقیهان و انقلاب ایران" را انتشارات کویر منتشر کرده است. در این اثر، عملکرد یازده تن از مراجع عظام تقلید در برهه تاریخی سالهای 40 تا 57 را به تصویر کشیده ام. تجربه ای که این بزرگواران در مواجهه با حاکمیت پهلوی و طلاب انقلابی از سر گذراندند. تجربه ای برای درس آموزی دوباره روحانیت و مرجعیت. تجربه ی فقیهان در مواجهه با انقلاب ایران؛ تنها یک نسل پس از آیت الله العظمی بروجردی.